هنوز رسم قنداق كردن بچه در كشورهایی مانند تركیه، افغانستان و آلبانی به چشم می‌خورد.
محققان گمان می‌كنند كه در قنداق، نوزاد احساس امنیت می‌كند و از احتمال حركات ناگهانی و خطرناك او كاسته می‌شود.
برخلاف نظرات منفی پیشین درباره قنداق کردن محققان می‌گویند اولاً نوزادان را باید روی پشتشان خواباند و روی شكم قراردادن نوزادان خطرناك است، ثانیاً روش و سنت قدیمی قنداق كردن (پیچیدن پارچه دور نوزاد برای محدودكردن حركات نوزاد) می‌تواند جلوی سندرم مرگ ناگهانی نوزاد كودك را بگیرد.
در واقع قنداق‌کردن نوزاد باعث محدود كردن حركت او شده وهنگامی كه كودك را به پشت می‌خوابانیم، احتمال برگشتن روی شكم كمترودرنتیجه احتمال وقوع سندرم مرگ ناگهانی نوزاد كم می‌شود.
برخی فاصله زمانی معین برای در قنداق بودن کودک در نظر می گیرند یعنی پس ازشیر دادن و گرفتن آروق نوزاد در حالی که نوزاد خوابیده یک ساعت نوزاد را در قنداق نگاه می دارند و دو تا سه ساعت کودک را از قنداق بیرون می آورند با این روش هم حرکت های ناگهانی و اضافی کودک را هنگام خواب کنترل می کنند و هم فرصت دست و پا زدن به کودک می دهند.
باید این نكته بسیار مهم را مدنظر داشت كه منظور از قنداق كردن این نیست كه چنان نوزاد را در پارچه‌ای بپوشانیم كه هیچ حركتی در ناحیه لگن وجود نداشته باشد و یا تنفس نوزاد دچار اختلال گردد.
آزادی عمل و رشد نوزاد نباید دچار خدشه شود و بهتر است كه پارچه نازكی مورد استفاده قرار بگیرد چون گرمای زیاد نیز موجب سندرم مرگ ناگهانی نوزاد می‌شود بنابراین پارچه مورد استفاده برای قنداق نوزاد باید نازك و نرم باشد. قنداق می تواند حرکات غیر ارادی نوزاد را کاهش دهد و نوعی آرامش را برای او به وجود آورد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
